Nupturient

Nupturient współcześnie w polskim języku prawnym odnosi się do osoby formalnie zgłaszającej zamiar zawarcia małżeństwa w urzędzie stanu cywilnego. Termin nupturient wywodzi się z łacińskiego słowa "nuptura", będącego formą żeńską od "nupturus" - przyszłego imiesłowu od czasownika "nubere", oznaczającego "wychodzić za mąż". Łacińskie korzenie tego wyrazu są zbliżone do innych słów związanych z małżeństwem, takich jak "nuptiae" (zaślubiny, wesele) czy "nuptialis" (ślubny, weselny).

Słownik języka polskiego PWN definiuje nupturienta jako osobę zgłaszającą w urzędzie zamiar zawarcia małżeństwa. W polskim kontekście prawnym, zgodnie z artykułem 5 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, kierownik urzędu stanu cywilnego, który dowie się o istnieniu okoliczności wyłączającej zawarcie małżeństwa, ma obowiązek odmówić przyjęcia oświadczeń o wstąpieniu w związek małżeński lub wydania zaświadczenia o braku okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa. W przypadku wątpliwości, kierownik może zwrócić się do sądu o rozstrzygnięcie, czy małżeństwo może być zawarte.

Przepis ten obejmuje dwie sytuacje:

1. gdy kierownik urzędu stanu cywilnego posiada pewność co do istnienia przeszkody uniemożliwiającej zawarcie małżeństwa i odmawia przyjęcia oświadczeń lub wydania zaświadczenia,
2. gdy kierownik ma wątpliwości co do istnienia takiej przeszkody i zwraca się do sądu o rozstrzygnięcie.

Warto zauważyć, że zgodnie z literalnym brzmieniem tego przepisu, możliwości te nie dotyczą konsula ani duchownego. W sytuacji, gdy konsul ma wątpliwości co do możliwości zawarcia małżeństwa, jedynym rozwiązaniem jest odmowa przyjęcia oświadczeń o wstąpieniu w związek małżeński. Taka odmowa, zgodnie z artykułem 89 ust. 4 Ustawy Prawo o aktach stanu cywilnego, podlega ocenie sądu. Przepis nie precyzuje źródła informacji o przeszkodach; mogą one pochodzić zarówno z oficjalnych dokumentów, jak i prywatnych oświadczeń.

W kontekście prawa kanonicznego, nupturient odnosi się do osoby planującej zawarcie małżeństwa sakramentalnego. Przepisy prawa kanonicznego określają przeszkody małżeńskie oraz wymagania dotyczące zgody małżeńskiej, które nupturienci muszą spełnić, aby ich małżeństwo było ważne.

W praktyce termin "nupturient” jest używany w dokumentach urzędowych oraz literaturze prawniczej w odniesieniu do osób zamierzających zawrzeć małżeństwo. Na przykład, w procedurze zawierania małżeństwa konkordatowego, nupturienci są zobowiązani do dopełnienia określonych formalności zarówno przed organami państwowymi, jak i kościelnymi.

Podsumowując, "nupturient" to termin prawniczy odnoszący się do osoby planującej zawarcie małżeństwa, używany zarówno w prawie cywilnym, jak i kanonicznym, z naciskiem na formalne aspekty procedury zawarcia związku małżeńskiego.